De symbolische architectuur van de renaissance is a-tektonisch te noemen. Zeker als je kijkt naar de werken van Palladio, in zijn bouwwerken zijn elementen verwerkt die de constructie verbergen. Er zijn schijn constructies ontworpen die doen lijken of het een constructief element is, echter deze zitten er alleen ter decoratie. Het gaat niet uit van schoonheid op zich, maar schoonheid door het toevoegen van elementen. Kunst verbergt de constructie en wekt een verwarrend beeld. De tektoniek die het bevat moet het hebben van zijn indeling en verhoudingssysteem. De symfonie die dat met zich meebrengt, hoe het uitbeeld waarvoor de gebouwen zich leenden. Het laat zien wat er vroeger als belangrijk werd beschouwd. Het statige, aanzien in de verschillende rangen en het imponeren van de medemens.
Echter is dit een mening naar tektoniek zoals wij het nu opvatten. Vroeger was er nog niet mogelijk wat er vandaag de dag allemaal kan. Niet elk materiaal kon tot zijn uiterste capaciteit worden toegepast, omdat hier de middelen niet voor waren. Tevens was er een andere opvatting van tektoniek. Men zag het uiterlijk als een status symbool, niet als een huid van het interieur. Interieur en exterieur hadden niet de samenhang die we er vandaag de dag aan koppelen. Functie betekende toen iets heel anders, er werden niet de leef eisen gesteld die we vandaag de dag stellen. Vooral in de woningbouw heeft de schil van een gebouw, vandaag de dag, niet meer als de functie: de inhoud omvatten/ binnen van buiten scheiden. Het statige van vroeger leeft nu een stuk minder. Imponeren is niet langer prioriteit nummer één.
Schijn constructie vanuit de renaissance voor het architectonisch oogpunt
De schijn constructie bij villa Rotonda bestaat voornamelijk uit schilderingen die eruitzien als constructie o.a. kolommen en lateien of elementen die er dragend uitzien maar dit niet doen, en extra kolommen (meer dan nodig).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten